Pierwszy w Białysmtoku Festiwal Kultury Queer "Nienormatograf" zakończył się już w miniony wtorek, jednak z jakiegoś powodu nie przyszło mi do głowy napisać tu o tym wcześniej. Uświadomiłem to sobie w pociągu, którym jechałem do mojego rodzinnego miasta. Po raz pierwszy poczułem wtedy, że Festiwal się skończył, wcześniej wraz z innymi osobami, które go tworzyły byłem zajęty sprzątaniem przestrzeni festiwalowej, wywożeniem gratów, załatwianiem różnych spraw. Nie myślałem o tym, że już po wszystkim. Pomyślałem o tym dopiero w pociągu i w związku z tym poczułem kilka rzeczy.
Po pierwsze żal. Żal, że to już koniec, że już się wszystko odbyło, wspaniali ludzie, których poznałem podczas festiwalowych pokazów filmowych, paneli dyskusyjnych i warsztatów wyjechali lub poznikali gdzieś zajęci swoimi sprawami. Przez chwilę było mi smutno, ale potem pomyślałem o tym, co po festiwalu pozostało we mnie i dookoła mnie.
We mnie pozostało najogólniej mówiąc wszystko i teraz będzie mi się śniło w kawałkach przez najbliższe pół roku. Taką już mam naturę, że ważne dla mnie momenty przeżywam przynajmniej kilka razy. Wspaniali ludzie, którzych poznałem w czasie Festiwalu wcale nie zniknęli. Czuję, że Nienormatograf wytworzył pewien potencjał, który może zaowocować w przyszłości. Festiwalowe wydzarzenia przyciągały pewną grupę stałych bywalców i bywalczyń (do których siłą rzeczy ja należę także). Zaczęły się między nami wytwarzać więzy koleżeńskie, które w przyszłości mogą zaowocować. Być może przyjaźniami, być może wspólnymi działaniami, a może jednym i drugim.
Gdy myślę o zakończonym już pierwszym Nienormatografie, odczuwam przede wszystkim wdzięczność dla tych wszystkich osób, które razem ze mną dzielnie prazowały na wszystkie nasze wspólne sukcesy. Dziękuję z całego serca za Wasze zaangażowanie, poświęcony czas, bezcenne pomysły, za wykonane telefony, wspólne oglądanie filmów, ciasta i sałatki, zdjęcia, bloga i wpisy na nim, za każdy rodzaj pomocy i wsparcia. Dziękuję za naszą wspólną wolontaryjną pracę, bez której Nienormatograf nie mógłby się odbyć.
Szczególne podziękowania chciałbym złożyć instytucjom, które zdecydowały się wesprzeć finansowo Festiwal Nienormatograf - Prezydentowi Miasta Białegostoku oraz Urzędowi Marszałkowskiemu Województwa Podlaskiego. Dziękuję za życzliwość, którą okazali Państwo naszej inicjatywie oraz za dojrzałość, otwartość i odwagę, których wymaga dostrzeżenie potrzeb osób transpłciowych i należących do mniejszości seksualnych w Białymstoku i województwie podlaskim oraz wyjście na przeciw dużemu zainteresowaniu jakie okazują mieszkanki i mieszkańcy Białegodtoku i województwa podlaskiego tematyce różnorodności związanej z ludzką płcią i seksualnością. Specjalne podziękowania należą się także Centrum im. Ludwika Zamenhofa w Białymstoku za udostępnienie przestrzeni do wszystkich festiwalowych działań oraz pomoc merytoryczną i wsparcie przy organizacji Nienormatografu.
Rozpisałem się strasznie, ale już kończę. To zabawne, jak bardzo pomaga spojrzenie z dystansu. Gdyby nie ten wyjazd być może dużo później zorientowałbym się, że jestem dumny. Jestem dumny z pierwszej edycji Festiwalu Kultury Queer "Nienormatograf" w Białymstoku. Jak fajnie, że nam się udało! :)
